Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Αγωνία για την τύχη 150.000 Ελλήνων στην Ουκρανία. Διώκεται η Ορθοδοξία

Για «πογκρόμ» και εκκαθαρίσεις των ελληνικών κοινοτήτων στην Ουκρανία ανησυχούν οι Έλληνες Ορθόδοξοι της χώρας οι οποίοι ζουν εκεί από την αρχαιότητα, ειδικά στην περιοχή της Κριμαίας... 
Καθώς οι νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα οι οποίοι είναι πανίσχυροι και ελέγχουν πλέον τις εξελίξεις, όντας η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη στη χώρα σήμερα, έχουν δηλώσει ότι... θα εκδιώξουν όλες τις εθνικές μειονότητες για να «καθαριστεί» η χώρα!
Χαρακτηριστικό της ισχύος των νεοναζιστών είναι ότι τοποθετήθηκε Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας στέλεχος προερχόμενο από το κόμμα του «Δεξιού Τομέα», ο Ι.Μανίτσκι.Σε 150.000 υπολογίζονται οι Έλληνες της Ουκρανίας, οι οποίοι έχουν πλήρη συνείδηση της φυλετικής τους καταγωγής αλλά ανησυχούν για τις ζωές τους ειδικά όσοι βρίσκονται σε περιοχές όπου επικρατούν οι Ουκρανοί νεοναζί οι οποίοι θεωρούν ότι είναι απόγονοι Γερμανών, που μετανάστευσαν μαζικά στην Ουκρανία κατά τον 18ο αιώνα, είναι καθολικοί και έχουν απύθμενο μίσος για τα σλαβικά και άλλα φύλα.Στον Β” ΠΠ η Ουκρανία θρήνησε 5 εκατ. θύματα, στην πλειοψηφία τους από τα ουκρανικά SS(!) και φυσικά το ελληνικό κράτος, σήμερα, μες την τρελή χαρά του να υποστηρίξει την πλευρά ΕΕ-ΔΝΤ-ΗΠΑ τους έχει κυριολεκτικά «ξεχάσει», και ενοχλείται αν του το θυμίζουν.Φυσικά σε μια χώρα που θέλει να ακολουθήσει φιλογερμανική «άρια» πολιτική και προπάντων αντι-ορθόδοξη (Η Δύση θέλει να καταστρέψει την Ορθοδοξία, για να μην υπάρχουν ορθόδοξοι πληθυσμοί που στρέφουν τα μάτια τους στην Ρωσία, αυτός είναι και ο λόγος της προωθούμενης αθεΐας στην Ελλάδα, αλλά και της σκανδαλώδους ανοχής εξόντωσης ελληνορθόδοξων πληθυσμών στην Μέση Ανατολή), το μέλλον τους είναι ιδιαιτέρως επισφαλές.
Ήδη έχει ξεκινήσει αντιορθόδοξο «πογκρόμ» στο Κίεβο με επιθέσεις σε ορθόδοξα μοναστήρια!
Οπλισμένοι παραστρατιωτικοί περικύκλωσαν την Ι. Μ. Λαύρας του Κιέβου και απαίτησαν την εκκένωση της ώστε να καταληφθεί από το ψευδοπατριαρχείο του Κιέβου, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου της Μόσχας, Βασίλη Ασίμοφ.“Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας,  70 οπλισμένοι παραστρατιωτικοί αφού είχαν αποκλείσει την Λαύρα με περιπολίες, εισέβαλλαν εντός και απέκλεισαν κάθε πρόσβαση λέγοντας ότι σύντομα θα αποφασιστεί η… παράδοση της μονής στο αυτοαποκαλούμενο “Πατριαρχείο του Κιέβου”.
 
Στιγμιότυπο από την κάμερα στην είσοδο της ΜονήςΗ ίδια σκηνή τρομοκρατίας επαναλήφθηκε και στη Λαύρα Pochayevskaya (ή του Ποτσάεφ όπως είναι γνωστή στα ελληνικά), η οποία αποτελεί επίσης ιστορικό μνημείο στο οποίο εγκαταβιώνουν μοναχοί που ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και υπάγονται στο Πατριαρχείο της Μόσχας.

Φυσικά οι ελληνικοί ορθόδοξοι πληθυσμοί πρόσκεινται στο Πατριαρχείο της Μόσχας, και αντιδρούν στον με το «ζόρι» ασπασμό του Καθολικισμού, ή της Ουνίας (ορθόδοξοι που αποδέχονται την πρωτοκαθεδρία της Ρώμης), και η θέση τους τελεί υπό σοβαρό κίνδυνο,σε μια χώρα όπου οι ακροδεξιοί-νεοναζιστές – απόγονοι γερμανικών αλλά και ταταρικών φύλων έχουν πλέον συμμετοχή στην εξουσία!

Η νέα επέμβαση έγινε με συνθήματα κατά των “μοσχοβιτών” όπως αναφέρουν οι Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά, από τις Βρυξέλλες για το pentapostagma.gr, δηλαδή όσων χριστιανών ακολουθούν την κανονικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία.
Φωνάζοντας “ελάτε αδέρφια ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τους μοσχοβίτες”, κραδαίνοντας ρόπαλα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό τους εισέβαλαν στη Μονή και απαιτούσαν από τους μοναχούς να φύγουν.
 
Ροπαλοφόροι και κρανοφόροι στο μοναστήριΗ πολιορκία της Μονής Pochayevskaya εκτιμάται ότι στοχεύει και στη σύλληση εικόνων και άλλων λατρευτικών αντικειμένων ανεκτίμητης αξίας ώστε να μεταπωληθούν σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία της Ευρώπης.
 
Υπάρχουν όμως και ιστορικά προηγούμενα καθότι τη συγκεκριμένη Λαύρα την είχαν πάρει υπό την κατοχή τους οι Ουνίτες για περισσότερο από έναν αιώνα (1720-1831) και τώρα επαναδιεκδικούν την πνευματική και διοικητική της υποταγή στο αποκαλούμενο Πατριαρχείο του Κιέβου (μη αναγνωρισμένο και Δούρειος Ίππος της διάσπασης της κοινωνικής συνοχής). 
Η Ουκρανία είναι η μόνη χώρα σήμερα στον κόσμο όπου υπάρχουν ακόμα σημαντικές κοινότητες των Ελλήνων (150.000 περίπου), oι οποίες διατηρούν πλήρη κοινωνική δομή, διαθέτουν «αγροτική ενδοχώρα» και έχουν τη συνείδηση της εντοπιότητας λόγω του αρχαίου της ύπαρξής τους.
Σε αντίθεση με τη δυτική ελληνική διασπορά, η οποία είναι πολύ πιο πρόσφατη και έχει «οικονομικά» χαρακτηριστικά, αυτή που διατηρήθηκε στον χώρο της Σοβιετικής Ενωσηςυπήρξε αποτέλεσμα ιστορικών διεργασιών που είχαν μεγάλο χρονικό βάθος και ξεκινούν από τον 8ο αιώνα π.Χ..
Ειδικά οι Ελληνες της Ουκρανίας με μητροπολιτικό κέντρο την Κριμαία – την Ταυρική των αρχαίων Ελλήνων και την Περατεία των Βυζαντινών – αποτελούν τον αρχαιότερο λαό που κατοίκησε στα εδάφη αυτά, πολύ πριν από την έλευση των Τατάρων και των σλαβικών φύλων.

Συνεπώς δεν είναι ξένοι στα εδάφη αυτά, η ψυχή τους τα έχει «θρέψει».
 
Η αίσθηση της εντοπιότητας αποκτήθηκε εξαιτίας αυτού του χρονικού βάθους και η ιστορική αυτή σχέση επέτρεψε τη δημιουργία μιας ελληνικής αγροτικής ενδοχώρας. Ακόμα και οι μετανάστες των επόμενων ιστορικών περιόδων εγκαθίσταντο σε περιβάλλον όπου επικρατούσε από πριν η ομογένεια, με αποτέλεσμα και οι νέες εγκαταστάσεις να αποκτούν χαρακτηριστικά κοινοτήτων με ολοκληρωμένη δομή.

Με την έναρξη της περεστρόικας άρχισε και η προσπάθεια εθνικής αναγέννησης του πολυπληθούς ελληνισμού της Ουκρανίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι Ελληνες – ρωσόφωνοι πλέον – ανέρχονταν σε 93.000. Οι ίδιοι όμως γνωρίζουν ότι ο πραγματικός τους αριθμός φτάνει τα 150.000 άτομα, εφόσον πολλοί δεν δήλωσαν την πραγματική τους εθνική ταυτότητα εξαιτίας του κληρονομημένου φόβου και της μετασοβιετικής εθνικής ανασφάλειας. 
Οι ελληνικές κοινότητες είναι διάσπαρτες σε όλη την έκταση της χώρας, με κύρια περιοχή συγκέντρωσης την περιφέρεια της Μαριούπολης, όπου τα πρώτα είκοσι χωριά των μεταναστών του 18ου αιώνα έχουν διπλασιαστεί.
Ελληνικές κοινότητες συναντώνται στην Οδησσό, στα σύνορα με τη Ρουμανία, στο Χάρκοβο βορειοανατολικά και στο Λβοφ (Λβιφ στα ουκρανικά, το οποίο είναι και το κέντρο κυριαρχίας του ακροδεξιού-νεοναζιστικού «Σβόμποντα»), που θεωρείται και η πατρίδα του ακραίου ουκρανικού εθνικισμού.
Εχουν οργανωθεί σε συλλόγους, οι οποίοι ανέρχονται έως τώρα σε 105 και έχουν δημιουργήσει και το δευτεροβάθμιο όργανό τους υπό την επωνυμία Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων της Ουκρανίας.
1655674_761630550516303_243907764_o-600x450

Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά, ενώ οι έδρες νεοελληνικών σπουδών της Μαριούπολης, του Κιέβου, της Συμφερούπολης και του Λβοφ έχουν εκπαιδεύσει εκατοντάδες δασκάλους της ελληνικής γλώσσας.
Η Αλεξάνδρα Προτσένκο είναι η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων όλης της Ουκρανίας. Μένει και εργάζεται στην Μαριούπολη, όπου είναι και η βάση των περισσότερων ομογενών που βρίσκονται στην χώρα.
“Αυτές τις ημέρες είμαστε διαρκώς με το τηλέφωνο στο χέρι. Η αλήθεια είναι ότι μας έπιασε πανικός, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται, παρακολουθούμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Ωστόσο οφείλω να τονίζω ότι δεν έχουμε καμία απολύτως αναφορά για συμμετοχή Ελλήνων στα επεισόδια και πολύ περισσότερο για οποιονδήποτε τραυματισμό”.
11 Έλληνες βουλευτές, 48 ελληνικά χωριά.
Οι αλλαγές που συντελούνται στην χώρα δείχνουν να ανησυχούν την κα. Προτσένκο για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: “Έχουμε έντεκα ελληνικής καταγωγής βουλευτές που αντιμετώπιζαν προβλήματα και είμαστε σε επαφή μαζί τους, γιατί φυσικά μας ενδιαφέρει να έχουμε ισχυρή ελληνική παρουσία στην Βουλή ανεξαρτήτως ποιος είναι επικεφαλής.
Επίσης, οι κυβερνήτες σε έξι μεγάλες περιφέρειες είναι ελληνικής καταγωγής. Υπάρχουν επίσης για παράδειγμα Έλληνες κοινοτάρχες σε αμιγώς ελληνικά χωριά, που είχαν διοριστεί από την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς και δεν ξέρουμε τώρα αν θα τους αλλάξουν. Μόνο στις περιοχές της Μαριούπολης και του Ντόνετσκ έχουμε 48 ελληνικά χωριά και δεν ξέρουμε μετά τις τελευταίες εξελίξεις, πώς θα επηρεαστούν”.
Η ελληνική κυβέρνηση διά του Ευάγγελου Βενιζέλου, το μόνο που ήξερε ήταν να δώσει «συγχαρητήρια» στην διεφθαρμένη Γ. Τιμοσένκο με την περιουσία των 11 δισ. ευρώ και στους νεοναζιστές που καταλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό. Που καιρός να ασχοληθούν με τους Έλληνες οι οποίοι απειλούνται με όλεθρο;