Είναι γνωστό ότι το 1994, ο Χένρι Κίσινγκερ σε δημόσια ομιλία του στην Ουάσιγκτον είχε πει τα εξής: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε την γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, κλπ., κλπ…».
Βλέπουμε ότι το «δόγμα Κίσινγκερ» είναι ακριβώς αυτό που πρεσβεύει η παγκοσμιοποίηση: Γλώσσα, Θρησκεία, Ιστορία, πνευματικά αποθέματα είναι τα μεγάλα εμπόδια στη μετατροπή των ανθρώπων σε πλαγκτόν, ευκόλως διαχειριζόμενο, με το οποίο θα τρέφονται οι παγκόσμιοι εξουσιαστές.
Κανένας Κίσινγκερ δεν θα μπορούσε να επιτύχει τον στόχο του. Υπάρχει, όμως, σήμερα η «προοδευτική» διανόηση της Χώρας μας, η οποία ανέλαβε να υλοποιήσει τις πολιτικές αυτές σκοπιμότητες. Πλήττουν τα θεμέλια της Εθνικής μας υπόστασης.
Γίνονται συστηματικές προσπάθειες υπόσκαψης των βάσεων και των θεμελίων επάνω στα οποία έχει κτισθεί και στηρίζεται το Ελληνικό Έθνος. Να αποδομήσουν την Γλώσσα μας, να διαστρεβλώσουν, να πλαστογραφήσουν και να σφετερισθούν την Ιστορία μας, να την υποτάξουν σε σκοπιμότητες, σε βάρος των δικαίων και της αλήθειας.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο Ελληνισμός δέχεται επίθεση σε όλα τα επίπεδα εθνικό, πολιτικό, οικονομικό και εκκλησιαστικό, θρησκευτικό. Σκοπός τους είναι ο αφανισμός της παγκόσμιας επιρροής του Ελληνισμού και η υποδούλωσή του και της Ελλάδος σε μια μορφή ύπαρξης, από την οποία να μη μπορέσει ποτέ να ανακάμψει. Έτσι, φθάσαμε στο σημείο ο πατριωτισμός να θεωρείται φασισμός και να βλέπουμε αφίσες:
«Κρεμάλα στους πατριώτες».
Και πώς να μη συμβεί αυτό, όταν βλέπουμε στο κρατικό κανάλι ακρωτηριασμένο το στίχο του Λορέντζου Μαβίλη: Πατρίδα, σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δε λάμπει. Το κανάλι γράφει: Σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δε λάμπει. Παραλείπει τη λέξη πατρίδα, για να μη θεωρηθεί η τηλεόραση ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ!.. Εκεί εφθάσαμε…
Σήμερα βυθυσμένοι, δυστυχώς, στην ραστώνη των εφήμερων απολαύσεων, ξεχάσαμε ότι πάνω από οποιαδήποτε πολυτέλεια στέκουν οι αιώνιες αξίες και ιδέες. Γιατί, ύπουλα κύματα της παγκοσμιοποιημένης υποκρισίας, της διεθνοποιημένης χυδαιότητας, της μεταλλαγμένης πνευματικής τροφής, πλήττουν τα θεμέλια της Εθνικής μας υπόστασης.
Από τους θεράποντες του «δόγματος Κίσινγκερ» γίνεται συστηματική προσπάθεια υπονόμευσης και υπόσκαψης των βάσεων και των θεμελίων πάνω στα οποία έχει κτισθεί και στηρίζεται το Ελληνικό Έθνος.
Να αποδομήσουν την Γλώσσα μας, να πλαστογραφήσουν, να διαστρεβλώσουν και να σφετερισθούν την ιστορία μας, να την υποτάξουν σε σκοπιμότητες, σε βάρος των δικαίων και της αλήθειας.
Έτσι, η Νέα Τάξη σήμερα θεωρεί τον πατριωτισμό κάτι το σκοταδιστικό, κάτι το αναχρονιστικό, το συντηρητικό, αλλά και φασιστικό. Οι ίδιοι υπερηφανεύονται ότι είναι κοσμοπολίτες διεθνιστές και καλούν τους άλλους Έλληνες να ξεχάσουν τις ρίζες τους και να προσχωρήσουν σε μια παγκόσμια κοινότητα, χωρίς πατρίδα, χωρίς ιστορία, χωρίς ταυτότητα.
Σε όλους αυτούς δίνει απάντηση ο Τζωρτζ Όργουελ (ψευδώνυμο του Έρικ Άρθουρ Μπλερ) που ανάμεσα στα άλλα έγραψε «Η φάρμα των ζώων» και το προφητικό πολιτικό αντιολοκληρωτικό βιβλίο «1984». Μεταξύ άλλων τονίζει: «Ο πατριωτισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον συντηρητισμό. Στην πραγματικότητα είναι αντίθετό του, καθώς βασικά πρόκειται για την αφοσίωση σε μια ιδέα που συνεχώς αλλάζει και ωστόσο, μυστηριακά, η αίσθησή της παραμένει η ίδια. Κανένας πραγματικός επαναστάτης δεν υπήρξε ποτέ διεθνιστής».
Οι υπηρετούντες, όμως, το «δόγμα Κίσινγκερ», για να επιτύχουν τους στόχους προχωρούν πιο πέρα: Πρέπει να αφαιρέσουν μέσα από κάθε λαό το στοιχείο, που τον χαρακτηρίζει και τον διαφοροποιεί ως έθνος. Να αλλάξουν την σημασία των λέξεων, να κάμουν τους λαούς να μισούν ό,τι έπρεπε να αγαπούν και το αντίθετο.
Όποιος σήμερα αγαπά την πατρίδα του, όποιος σκέπτεται πατριωτικά, εθνικά, δηλαδή, όποιος φρονεί εθνικά, λέγεται «εθνικόφρων». Αλλά, για να δικαιολογούν οι κοσμοεξουσιαστές τις πράξεις τους, έχουν αλλάξει την σημασία της λέξης. Έτσι, βλέπουμε ακόμη και σε κάποια λεξικά να γράφουν: Εθνικόφρονας είναι ο εμφορούμενος από εθνικά φρονήματα, ο συντηρητικός εθνικιστής, ο αντίθετος προς τις αριστερές τάσεις. Έτσι, διαστρεβλώνεται η αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι: Εθνικόφρων είναι αυτός που πιστεύει στο έθνος του. Αυτός που πιστεύει ότι με τη στάση του και τις ενέργειές του εξυπηρετεί τα ιδεώδη και τα συμφέροντα του έθνους του.
Αλλά, οι διεθνιστές σήμερα δεν αρκούνται στα λόγια. Έτσι, βλέπουμε να κυκλοφορούν βιβλία με την θεωρία ότι η Ελληνική Εθνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. (Δηλαδή οι Έλληνες του 1821 δεν αισθάνονταν Έλληνες). Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μία εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. (Δηλαδή, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα οικονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο!..).
Αλλά και η επίθεση στη γλώσσα μας γίνεται πιο παράλογη με επιχειρήματα σαν κι αυτό: «Εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στη μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική γλώσσα». Δηλαδή να μη διδάσκονται καθόλου τα αρχαία ελληνικά. Ο αφελληνισμός χωρίς όρια.
Αλλά, τι άλλο είναι και η αλλαγή του τίτλου Υπουργείου Εθνικής Παιδείας σε Υπουργείο Παιδείας και δια βίου μάθησης, Υπουργείο Άμυνας, χωρίς το Εθνικής κλπ. Η λέξη Εθνική είναι προσβλητική!.. O tempora, o mores!.. Θα μάκραινε πολύ ο λόγος αν αναφερθούμε σε όσα γίνεται αναφορά στο «Δόγμα Κίσινγκερ».
Με την ευκαιρία όμως πρέπει να γίνουν κάποιοι πραλληλισμοί: Όταν ο ελληνικός λαός μάχονταν τον αγώνα της ζωής και του θανάτου το 1821, για να ανακτήσει την ελευθερία του, που είχε χάσει πριν από 4 αιώνες, είχε να αντιμετωπίσει και ένα «δόγμα» με την επωνυμία «Σύστημα Μέττερνιχ». Ο Μέττερνιχ ήταν υπουργός των εξωτερικών της τότε παντοδύναμης Αυστρίας. Ο Μέττερνιχ πολέμησε με λύσσα την Ελληνική επανάσταση. Κατά σύμπτωση ο Μέττερνιχ ήταν Εβραίος, όπως και ο Κίσινγκερ.
Ο Κίσινγκερ θαυμαστής του Μέττερνιχ έγραψε τη βιβλιογραφία του. Έτσι, του δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Μέττερνιχ και την πολιτική του. Ο Μέττερνιχ πολέμησε την Ελλάδα στο διπλωματικό πεδίο. Ο Κίσινγκερ εκτός από το διπλωματικό την πολεμά και «στις πολιτιστικές της ρίζες, τα πνευματικά και ιστορικά της αποθέματα».
